لباس مردم افغانستان
هر
قوم افغانستان لباس مخصوص خود را دارند و تا حدودی در پوشیدن و گسترش آن
همت می گمارند كه گمان می رود در این كار پشتونها پیشقدم باشند چون در هر
كجا باشد ، همان لباس ملی خود را می پوشند. ولی اقوام دیگر این تعصب را
ندارند و در هر محیط كه رفته اند رنگ همان محیط را به خود گرفته است.
لباس مردم پشتون:
مردان
پشتون پیراهن ،تنبان ،لنگی ،چپلی و پتو می پوشند. زنانشان پیراهن ، تنبان
فراخ و چادر و پیزار می پوشند . جز معدودی از پشتونهایی كه در شهر زندگی می
كنند بقیه در هر كجا این یونیفورم را حفظ كرده اند و به آن افتخار می
كنند.
لباس مردم هزاره:
مردان
هزاره برك می پوشند و كلاه سر می كنند، زنانشان پیراهن ، تنبان و چادر
دارند. این قاعده فقط در مناطق مرزی حاكم است. به محض اینكه از آن محدوده
خارج شوند ،تغییر لباس می دند . هزاره های نواحی شمال كاملا تغییر لباس
داده بسیاریشان برك را نمی شناسد.
لباس مردم تركمن- ازبك:
پیراهن
و تنبان گویچه ، شلوار، چپن قاتمه و موزه و مسی است ، ولی امروزه
تغییراتی به وجود آمده جوانان مسی نمی پوشند. تمام نواحی شمال تحت تاثیر
لباس ازبك ها قرار گرفته چپن ، جیلك و گوبچه می پوشند، زنان نواحی شمل چادر
سر می كنند و این قاعده عمومیت دارد . زنان تركمن لباس مخصوص دارند.
لباس مردم هرات :
لباس
مردم هرات پیراهن ، تنبان ، آسكت و لنگی است. تنبان خیلی فراخ و چین دار
می پوشند. زنان و دختران در تمامی نقاط افغانستان لباسهای شوخ و گلدار می
پوشند ولیمردان لباس ساده را خوش دارند. فقط گاهی بچه ها هوس لباسهای شوخ
می كنند كه آن هم خیلی كم است.
لباس مردم شهر :
شهری
ها نظر به موقعیت اجتماعی مردم لباس می پوشند ، در شهر كابل كه پایتخت
كشور است بیشتر لباسهای اروپایی به چشم می خورد ، مردان كرتی و پطلون می
پوشند و زنان دامن و تعدادی هم پطلون كه این فرم بیشتر در بین تحصیل كرده
ها عمومیت دارد . لباس تمام مامورین دولتی در تمام شهرها و حتی روستاها
دریشی(كرتی و پطلون) است ولی مردم غیر دولتی كه شغل آزاد دارند حتی در
شهرها لباس محلی خود را می پوشند.
فرهنگ
لباس پوشی در ولایات و مناطق مختلف افغانستان متفاوت میباشد و مردم هر
ولایت نظر به رسم و رواج خود لباسهای محلی با دیزاین های متفاوت استفاده
میکنند که بعضاً کاملاً از هم متفاوت میباشد؛ اما در این اواخر این فرهنگ
مورد تهاجم کشورهای همسایه و سایر کشورها قرار دارد.
یکی
از ولایاتی که لباسهای محلی آن با طرز خاص طرح میگردد، پکتیا است. فرهنگ
لباس پوشی در این شهر نسبت به ولایات دیگر خیلی ها متفاوت است.
در
گذشته ها لباس قشر اناث در حدود ده الی پانزده متر پیراهن و پنج الی هشت
متر تنبان و در حدود پنج متر چادر شان بود و بیشتر از لونگ (یکنوع گیاهی که
به فارسی آنرا میخک میگویند خوشبو میباشد) مهره، تار زری به خاطر مزین
ساختن لباسهای خویش استفاده میکردند و پیراهن شان به شکل کمرچین، تنبان
گیبی بود؛ اما در این اواخر تغییرات زیادی به وجود آمده و زنان بزرگسال از
پیراهن کمرچین ولی کمتر از اندازه سابق یعنی در حدود سه متر میباشد استفاده
میکنند و دختران جوان از پیراهن های دامن اریب و چادر های گاج، استفاده
میکنند. قشر ذکور از پیراهن کمرچین، تنبانهای گیبی، واسکتهای ائینه دوزی،
کلاه های قرص زری بلند که در آن دستار را بسته میکنند استفاده مینمایند.
اما
در بعضی از ولایات استفاده از لباسهای محلی نظر به شرایط و تحولات اجتماعی
در گذشته فرق نموده است. یکی از این ولایات ولایت نورستان میباشد. بعد از
اینکه در زمان امیر عبدالرحمن خان رو به اسلام آوردند دیگر از لباسهای پیش
از دوره اسلا م استفاده نکردند.
بعد از اینکه مردم این ولایت رو به اسلام آوردند فرهنگ لباس پوشی در آنجا تغییر نمود، پیراهن قشر اناث نسبت به سابق که از لباسهای کوتاه استفاده میشد درازتر گردید و از تنبان استفاده میکنند، البته از پیراهن های کمرچین که در حدود شش متر میباشد و از چادری های در حدود دو متر استفاده میکنند و مردان از پیراهن و تنبان و چپن های دست دوزی شده و کلاه های پکول استفاده میکنند. مردم سمت شمال کشور نیز دارای خصوصیات منحصر به خود می باشند که در فصلهای مختلف سال لباس خاص مطابق آب و هوا را انتخاب میکنند.
زنان بدخشان بیشتر از پیراهن های کمرچین، دامن وریب و تنبان های گیبی (دهان پاچه تنبان کف دار است و دارای چین های زیاد میباشد و به طرف بالا چین ها ادامه دارد) تکه های کتان گلدار و چادرهای کتانی استفاده میکنند و قشر ذکور از پیراهن تنبان، لنگی، کلاه های دست دوزی، قاقمه (نوعی جیلک از تکه پشمی با دیزاین خاص) چپن و یا جیلک که حالا رئیس دولت نیز به تن میکند استفاده میکنند.
تصاویری از ماشین های اسپرت 
.gif)
