درباره
اخبار , خبر افغانستان , سینما , عکس افغانستان , عکسهای زیبا , عکس لباس افغانی , دانستنیهای افغانستان , دختر و پسر , آرایشی و بهداشتی , آرایش مو بانوان , آرایش صورت , آرایش ناخن , آرایش ابرو , فرکانس شبکه افغانستان ,
گلشیفته فراهانی در گفتگویی با روزنامه لبنانی النهار، حرف هایی درباره زندگی خودش و ادعاهایی درباره برخوردها پس از بازی در فیلم هالیوودی در نقش مقابل دی کاپریو داشته است. کافه سینما بخش هایی از این گفتگو را به نقل از ایرانیان یوکی، منتشر می کند، تا به سوال انتهای این گفتگو برسد:
گل شیفته گفته
سینما - نیکول کیدمن در جریان جشنواره فیلم نیویورک از همکاری با استنلی کوبریک و لارس فنتریر سخن گفت.
به گزارش خبرآنلاین، نیکول کیدمن که این روزها در پاریس برای بازی در فیلم «گریس از موناکو» در نقش گریس کلی به سر می‌برد، در سفری کوتاه به نیویورک در جشنواره فیلم نیویورک حضور پیدا کرد.
نیکول کیدمن که با تعداد بسیاری از فیلمسازان مولف سینما از جمله استنلی کوبریک، لارس فنتریر، گاس ون سنت، جین کمپیون، آلخاندرو آمنابار، جان کامرون میچل، استفن دالدری و جاناتان گلیزر همکاری کرده است، در جلسه‌ای با حضور ریچارد پنا، رئیس جشنوراه درباره کارنامه خود صحبت کرد.
او درمورد همکاری بین بازیگر و کارگردان گفت: «یک رابطه است. می‌شود گفت یک رابطه عاشقانه است چون باید در دوره فیلمبرداری خودت را وقف فیلم کنی. همه کارگردان‌ها یک شباهت دارند؛ همگی وسواس دارند و بیمار سینما هستند.»
همکاری با استنلی کوبریک در «چشمان کاملا بسته»
«همه به من می‌گفتند اوه، خدای من او دیوانه است، منزوی است. به نظر من استنلی خیلی آدم نرمالی بود، حالا باید دید با این حرف شما چه فکری درمورد من می‌کنید. اما اصلا به نظرم نیامد که رویکرد او به دنیا عجیب و غریب است. او معلم بزرگی بود، او فیلسوف بود. شاید اخلاق‌هایی خاص داشت، اما اصلا عجیب و غریب نبود و ابدا هم دیوانه نبود. شش ماه تمرین پیش از فیلمبرداری داشتیم، اما راستش تمرین نبود. همه‌اش بگو و بخند بود. به نظرم معرکه بود، فیلم هم معرکه بود. اصلا برایم مهم نبود فیلمبرداری حتی چهار سال طول بکشد، چون در تمام آن مدت کنار استاد زندگی بودم و نه درگیر سینما. شبی که کوبریک در خواب فوت کرد، می‌خواستم به او زنگ بزنم و برای فیلم بهش تبریک بگویم اما دیدم دیر موقع است. صبح با تماس تلفنی بیدار شدم که خبر فوت او را داد. اینکه به او زنگ نزدم یکی از بزرگترین حسرت‌های زندگی‌ام است.»
همکاری با لارس فنتریر در «داگویل»
«من به سمت آدم‌های دشوار کشیده می‌شوم. لارس فنتریر پیش از «داگویل» سر صحنه «رقصنده در تاریکی» با بیورک درگیری داشت و بیورک هم سه روزی از سر صحنه غیبش زد! با خودم می‌گفتم خب دارم می‌روم به سوئد تا در مکانی مخوف در یک فیلم بازی کنم. انگار بهترین کارهایم همان‌هایی هستند که در آخرین لحظه دارم پشیمان می‌شوم. یادم می‌آید به استفن دالدری برای «ساعت‌ها» التماس می‌کردم نقش ویرجینا وولف را به من ندهد. به فنتریر هم زنگ زدم و گفتم فکر کردم و به این نتیجه رسیدم این فیلم من نیست. بعد از 45 دقیقه صحبت کردن، رفتم به فرودگاه، او مرا قانع کرده بود. به جای تمرین کردن، فنتریر به من گفت برو کوهنوردی! با هم به کوهنوردی رفتیم. حرف‌هایی که او به من زد خیلی تاثیر گذاشت، اما چون هنوز با او دوست هستم، نمی‌گویم به من چه گفت.»
همکاری با کارگردان‌های بزرگ
به نظر نیکول کیدمن همکاری با کارگردان‌های بزرگ گاهی دشوار است اما نباید سعی کرد آنها و هنر را رام کرد. «نباید هنر را یکدست کرد. من هرگز در فیلمی بازی نکرده‌ام که کل دنیا ازش تحسین کنند. از میانه‌روی بدم می‌آید، به‌ویژه برای کارگردان‌ها. اینکه شما با پول بقیه کار می‌کنید خیلی لذت‌بخش است، اما به عنوان بازیگر وظیفه دارید برای این لذت بردن پدر خودتان را دربیاورید.»
جدیدترین فیلم نیکول کیدمن «روزنامه فروش» ساخته لی دانیلز است که یکشنبه در جشنواره فیلم نیویورک به نمایش درمی‌آید. این جشنواره تا 14 اکتبر ادامه دارد.
به گزارش خبرآنلاین، نیکول کیدمن که این روزها در پاریس برای بازی در فیلم «گریس از موناکو» در نقش گریس کلی به سر می‌برد، در سفری کوتاه به نیویورک در جشنواره فیلم نیویورک حضور پیدا کرد.
نیکول کیدمن که با تعداد بسیاری از فیلمسازان مولف سینما از جمله استنلی کوبریک، لارس فنتریر، گاس ون سنت، جین کمپیون، آلخاندرو آمنابار، جان کامرون میچل، استفن دالدری و جاناتان گلیزر همکاری کرده است، در جلسه‌ای با حضور ریچارد پنا، رئیس جشنوراه درباره کارنامه خود صحبت کرد.
او درمورد همکاری بین بازیگر و کارگردان گفت: «یک رابطه است. می‌شود گفت یک رابطه عاشقانه است چون باید در دوره فیلمبرداری خودت را وقف فیلم کنی. همه کارگردان‌ها یک شباهت دارند؛ همگی وسواس دارند و بیمار سینما هستند.»
همکاری با استنلی کوبریک در «چشمان کاملا بسته»
«همه به من می‌گفتند اوه، خدای من او دیوانه است، منزوی است. به نظر من استنلی خیلی آدم نرمالی بود، حالا باید دید با این حرف شما چه فکری درمورد من می‌کنید. اما اصلا به نظرم نیامد که رویکرد او به دنیا عجیب و غریب است. او معلم بزرگی بود، او فیلسوف بود. شاید اخلاق‌هایی خاص داشت، اما اصلا عجیب و غریب نبود و ابدا هم دیوانه نبود. شش ماه تمرین پیش از فیلمبرداری داشتیم، اما راستش تمرین نبود. همه‌اش بگو و بخند بود. به نظرم معرکه بود، فیلم هم معرکه بود. اصلا برایم مهم نبود فیلمبرداری حتی چهار سال طول بکشد، چون در تمام آن مدت کنار استاد زندگی بودم و نه درگیر سینما. شبی که کوبریک در خواب فوت کرد، می‌خواستم به او زنگ بزنم و برای فیلم بهش تبریک بگویم اما دیدم دیر موقع است. صبح با تماس تلفنی بیدار شدم که خبر فوت او را داد. اینکه به او زنگ نزدم یکی از بزرگترین حسرت‌های زندگی‌ام است.»
همکاری با لارس فنتریر در «داگویل»
«من به سمت آدم‌های دشوار کشیده می‌شوم. لارس فنتریر پیش از «داگویل» سر صحنه «رقصنده در تاریکی» با بیورک درگیری داشت و بیورک هم سه روزی از سر صحنه غیبش زد! با خودم می‌گفتم خب دارم می‌روم به سوئد تا در مکانی مخوف در یک فیلم بازی کنم. انگار بهترین کارهایم همان‌هایی هستند که در آخرین لحظه دارم پشیمان می‌شوم. یادم می‌آید به استفن دالدری برای «ساعت‌ها» التماس می‌کردم نقش ویرجینا وولف را به من ندهد. به فنتریر هم زنگ زدم و گفتم فکر کردم و به این نتیجه رسیدم این فیلم من نیست. بعد از 45 دقیقه صحبت کردن، رفتم به فرودگاه، او مرا قانع کرده بود. به جای تمرین کردن، فنتریر به من گفت برو کوهنوردی! با هم به کوهنوردی رفتیم. حرف‌هایی که او به من زد خیلی تاثیر گذاشت، اما چون هنوز با او دوست هستم، نمی‌گویم به من چه گفت.»
همکاری با کارگردان‌های بزرگ
به نظر نیکول کیدمن همکاری با کارگردان‌های بزرگ گاهی دشوار است اما نباید سعی کرد آنها و هنر را رام کرد. «نباید هنر را یکدست کرد. من هرگز در فیلمی بازی نکرده‌ام که کل دنیا ازش تحسین کنند. از میانه‌روی بدم می‌آید، به‌ویژه برای کارگردان‌ها. اینکه شما با پول بقیه کار می‌کنید خیلی لذت‌بخش است، اما به عنوان بازیگر وظیفه دارید برای این لذت بردن پدر خودتان را دربیاورید.»
جدیدترین فیلم نیکول کیدمن «روزنامه فروش» ساخته لی دانیلز است که یکشنبه در جشنواره فیلم نیویورک به نمایش درمی‌آید. این جشنواره تا 14 اکتبر ادامه دارد.
جانی دپ در فیلم” رنجر تنها” نقش یک بومی آمریکایی با نام تونتو که یک شخصیت سمبلیک در سینمای آمریکا محسوب می شود را بازی می کند.
آنجلینا جولی در ۱۹ سالگی، زمانی که هنوز معروف نشده بود
برای دیدن تصاویر در سایز بزرگتر، تصاویر را ذخیره نمائید
«چاپلین» سال ۱۹۴۱ عاشق یک بازیگر جوان به نام «جوآن باری» شد که باعث شد خیلی زود برای یکی از فیلم‌هایش با قرارداد هفته‌ای ۷۵ دلار فعالیت کند ولی تنها یک سال بعد این رابطه به تاریخ پیوست و سال ۱۹۴۳، باری در حالی که فرزندی در بغل داشت مدعی شد که «چاپلین» او را فریفته و این دختر اوست.
باری به همراه دختری که ادعا کرد دختر چارلی چاپلین است (جلسه دادگاه)
اگرچه کمی بعد در دادگاه ثابت شد که کودک متعلق به «چاپلین» نیست ولی وجهه عمومی «چاپلین» به شدت آسیب دید.
در این میان «باری» مدعی بود که دادگاه با «چاپلین» زد و بند کرده و چاپلین اعلام کرد با آنکه این دختر فرزند او نیست ولی حاضر است سرپرستی آن را بپذیرد!
سال ۱۹۵۳ برخی رسانه‌ها خبر دادند که «باری» را پا‌برهنه با لباس‌هایی مندرس، در حالی که حلقه‌ای در دست داشته و یک جفت صندل کودکانه را حمل می‌کرده، دیده‌اند.
در این میان «باری» مدعی بود که دادگاه با «چاپلین» زد و بند کرده و چاپلین اعلام کرد با آنکه این دختر فرزند او نیست ولی حاضر است سرپرستی آن را بپذیرد!
سال ۱۹۵۳ برخی رسانه‌ها خبر دادند که «باری» را پا‌برهنه با لباس‌هایی مندرس، در حالی که حلقه‌ای در دست داشته و یک جفت صندل کودکانه را حمل می‌کرده، دیده‌اند.
منبع:سیمرغ
درباره
سینما ,
درباره ما
اطلاعات کاربری
لاله های سرخ مزارلینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
مردم افغانستان به ویژه جوانان در انتخابات ۲۰۱۴ شرکت می کنند زیرا این انتخابات تغییر مشروع را در کشور به رقم خواهد زد؟
ارتباط با ما
افغانستان
آمار سایت
من یک افغانی ام
من یک افغانی ام
وطنم در پی جنگ
مردمم سر گردان
دل من پر درد است
قلمم سر گردان
دل من غمگین است
با دلم می جنگم
غصه ها لبریزند
عشق من جاویدان
بر لب من خنده
خنده ام از درد است
درد هایم پنهان
باز هم می خندم
آری
من یک افغانی ام
روز ها در پی نان
در پی کار حلال
خسته از کشتن و مرگ
در پی آرامش
حرف گقتن بسیار
تلخ و شیرین بسیار
دل من خسته است
راه رفتن بسیار . . .
آری من یک افغانیم
وطنم در پی جنگ
مردمم سر گردان
دل من پر درد است
قلمم سر گردان
دل من غمگین است
با دلم می جنگم
غصه ها لبریزند
عشق من جاویدان
بر لب من خنده
خنده ام از درد است
درد هایم پنهان
باز هم می خندم
آری
من یک افغانی ام
روز ها در پی نان
در پی کار حلال
خسته از کشتن و مرگ
در پی آرامش
حرف گقتن بسیار
تلخ و شیرین بسیار
دل من خسته است
راه رفتن بسیار . . .
آری من یک افغانیم