بیست و هفتمین موضوع در سال 1391 خورشیدی را در حالی مطرح می کنیم که قلب بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان از اهانت به پیامبر اکرم (ص) توسط مزدوران آمریکا و صهیونیست جریحه دار است.
انتشار این فیلم در سالگرد انفجار برجهای دوقلو می تواند نشانگر این موضوع باشد که آمریکا و صهیونیسم به دنبال آن هستند تا ۱۱ سپتامبر را سالروز مبارزه با اسلام و تداعی خشونت مسلمانان در ذهن مردم غرب باشد. از سوی دیگر حمله مردم مسلمان به سفارتخانه های آمریکا در کشورهای اسلامی و تهدید منافع آمریکا می تواند باعث بهره برداری رسانه های غربی برای بار تولید خشونت مسلمانان در اذهان مردم غرب باشد.
دلیل دیگر برای انتشار فیلم موهن، زنده کردن جریان سلفی و القاعده در کشورهای تازه انقلاب شده است تا از این راه آمریکا در دراز مدت بتواند دوباره شرایط نظامی خود را در این کشورها به بهانه تامین منافع خود داشته باشد.
با بیان این اهداف آمریکا از انتشار این فلم موهن، سوال اینجاست که به نظر شما مسلمانان افغانستان باید در قبال این جنایت بیشرمانه مزدوران آمریکا چه عکس العملی داشته باشند؟ خواسته ملت افغانستان از دولتمردانشان در این رابطه چیست؟
مطمئنا اگر زمانیکه آمریکا اهانت کنندگان به قرآن در بگرام را تبرئه کرد و جسارت کنندگان به اجساد را به کمترین مجازات یعنی کسر درجه محکوم نمود، دولت افغانستان از خود واکنش مناسبی نشان می داد، امروز اوباما لااقل از جامعه مسلمانان عذر خواهی می کرد.
پس ضروری است تا رفتار مناسبی البته به دور از خشونت همراه با هوشیاری داشته باشیم. لذا نحوه این رفتار و عکس العمل را از شما سوال می کنیم.
افغانستان، کشوری که کمتر سیاستگری را می شود یافت که مردم در موردش در زمان حیات و یا بعد از مرگ اش توافق نظر داشته باشند. فرمانده مسعود نیز از این اصل مستثنی نیست اما سه دوره زندگی مسعود، وی را بیشتر به یک فرد کارکشته در تاریخ نبرد افغانستان مبدل نمود و برخی هم هستند که او را عامل جنگ های داخلی دهه 70خورشیدی می دانند.
سرانجام مسعود در 9 سپتامبر 2001، دو روز قبل از حادثه ی 11 سپتامبر توسط دو فرد عرب تبار ترور شد.
انگیزه جهاد در میان مردم چه بود؟
سید حسین عالمی بلخی سخنگوی ایتلاف هشت گانه پیشین و نماینده مردم در مجلس نمایندگان، در برنامه به روایتی دیگر گفت: انگیزه مردم برای آغاز جهاد بر می گردد به گذشته ها، آغاز جهاد قبل از تجاوز عساکر شوروی، در کشور ما آغاز شد و کشمکش ها و مبارزات سیاسی که در دهه دموکراسی و بعد از او در زمان سردار محمد داوود خان در بین مبارزان سیاسی با طرز تفکرات مختلف وجود داشت که بخشی چپی و بعضی طرز تفکر اسلامی و دینی وجود داشته باشند و بخش هایی هم اندیشه های دیگری با خود حمل می کردند و مردم در اثر فعل انفعالات دموکرات ها و مجاهد، این دو را بخوبی شناخته بودند، لذا بعد از کودتای 7ثور که حزب دموکرات خلق افغانستان به قدرت رسید انتباهی را که مبارزین مسلح داشتند این بود که حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان، نتیجه قطعی را که همراه خود دارد این است که مبارزات آنها در برابر ارزش های دینی و خدا است، مردم نتیجه گرفتند تا در برابر اینها باید ایستادگی کنند.
در ابتدا مردم تنها انگیزه های دینی و اسلامی داشتند با حضور قوت های اتحاد جماهیر شوروی در کشور انگیزه های دفاع از سرزمین اسلامی و استقلال وطن و ایستادگی در برابر تجاوز مسلحانه و نظامی اضافه شد بر عامل اولی و یک مقاومت و بسیج مردمی را در بین مردم بوجود آورد و این اتحاد باعث شد تا بلاخره اتحاد جماهیر شوروی را شکست دهند.
عدم آگاهی سیاسی در میان مجاهدین، تغییر جبهه چریکی جنگ به جبهه رویارویی، هماهنگ نبودن جبهات قبل از سقوط حکومت داکتر نجیب الله ، پایان حکومت داکتر نجیب الله بگونه غیر طبیعی، اختلاف داخلی میان مجاهدین و دست کشیدن حامیان خارجی از مجاهدین افغان باعث شد تا جنگ دوره هفتاد بیشتر در کابل شعله دور شود.
آیا واقعا چنین بود؟
آقای عالمی بلخی گفت: به باور من عوامل ریشه دارتری هم وجود داشت و با این عامل که رها کردن حامیان مجاهدین وضعیت جهاد را خراب کرد موافق نیستم. عامل ریشه دارتر این است که، توافق اساسی بین آمریکا و اتحاد شوروی در نتیجه 11 دور مذاکرات در ژنوا بوجود آمده بود و در آغازین زمان های تجاوز اتحاد شوروی در افغانستان بعد از اینکه به این نتیجه رسیدند که در افغانستان نمی توانند موفقیت داشته باشند درخواست مذاکره سیاسی را کردند که 11 دور طول کشید که در یازدهمین نشست، با ضمانت آمریکا و اتحاد شوروی موافقت نامه ای بین افغانستان و دولت وقت پاکستان امضاء شد که مطابق با آن موافقت نامه در یک جدول زمانبندی معین، نیروهای اتحاد شوروی افغانستان را ترک کنند و بعد از آن یک ایتلافی در افغانستان بوجود می آمد که آن حکومت ایتلافی دارای سه زیر مجموعه بود.
1.مجموعه نیروهای وابسته به اتحاد جماهیر شوروی که بقایای تجاوز بودند به رهبری داکتر نجیب الله.
2.مجموعه مجاهدین اعم از مجاهدین 7 گانه و 8 گانه که در دو کشور همسایه ما قرار داشتند.
3.بخشی از تکنوکرات ها که آنها را می شود نماینده های طرز تفکر جوامع غربی دانست.
یک حکومت سه ضلعی باید بوجود می آمد که این موضوع از طرف مجاهدین مورد قبول واقع نشد و پاسخ منفی دادند و در نتیجه پاسخ منفی مجاهدین، در برابر این موضع سبب شد تا یک اجماع جهانی بوجود بیاید که مانع تشکیل حکومت اسلامی توسط مجاهدین شود و آن برنامه شکل نمی گرفت مگر از طریق جنگ های داخلی که باید در داخل کشور طراحی و سازماندهی می شد.
وی افزود : به نظر من عامل اصلی اجماع جهانی برای ایجاد یک بحران و جنگ در افغانستان برای جلوگیری از تشکیل یک دولت اسلامی بود و نکته دیگر اینکه من با این نظریه که حامیان جهاد مجاهدین را ترک کردند موافق نیستم.
شما ببینید وقتی در 8 ثور دولت داکتر نجیب الله سقوط کرد در 15 جوزا همان سال، خبری از رادیوی BBC منتشر شد که گفت 450 نفر کماندوی آمریکایی در جنگل های شمال پاکستان وارد شدند و ناپدید شدند و معلوم نیست آنها چه برنامه ای دارند و از آنجا به کدام سمت می روند؟
دقیقا همان کماندوها در آنجا افرادی را تربیت کردند که یک سال و نیم بعد به نام طالب به افغانستان وارد شدند. مصاحبه ی بی نظیر بوتو، نخست وزیر وقت پاکستان را همه به یاد دارند که وقتی یک ژورنالیسم بطورعصبانیت از او پرسید که چرا شما از طالبان حمایت می کنید؟ گفت: کار ما نیست و یک دولت غربی اروپایی طرح داد، دولت دیگر قدرتمند غربی، آموزش را به عهده گرفت و کشورهای عربی تمویل اش را بر عهده گرفتند و افغانستانی ها صرفا وظیفه داشتند تا سرزمین خود را در اختیار آنها قرار دهند.
بنابر این اختلافات مجاهدین در اثر ضعف های داخلی خودشان هم بود و این توطئه هم از بیرون وجود داشت و اگر ظرف خالی داخلی رهبران جهاد نمی بود آنها نمی توانستند این توطئه را در افغانستان پیاده کنند. عامل اصلی اجماع جهانی، برای دوام بحران در افغانستان بود.
ما از سه دهه جهاد در افغانستان چه آموخته ایم و در حال حاضر به چه چیزی نیاز داریم؟
ما از مجموع این سه دهه باید چیزهایی را آموخته باشیم و در مجموع نقاطی را باید مورد توجه قرار دهیم تا نتایج مثبتی بگیریم. چند مساله وجود دارد مساله ،
1.بحث ارزش محوری است هر زمانی که مردم و مجاهدین توجه به ارزش ها داشتند و معتقد بودند که برای خدا و ارزش های دینی جهاد می کنند ارزش های زیادی به دست آوردند و پیروز می شدند.
2.بحث وحدت مردم افغانستان است، ما در زمان قبل از حضور اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان، دوره جهاد را داشتیم و در این دو دوره یک وحدت شکست ناپذیر را مشاهده می کنیم بعد از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در زمان داکتر نجیب الله وقتی ما می بینیم دیدگاه های مختلف مطرح می شود که بالاخره در آنجا خیزش هایی هم بوجود می آید.
چطور احمدشاه مسعود شهید، توانست همه را دور هم جمع کند؟
آقای بلخی در پایان افزود: احمدشاه مسعود در جمعی از فرماندهان گفته بود ما جنگ را برای نابودی طالبان انجام نمی دهیم بلکه عنوان جنگ ما مقاومت است نه جهاد. ما مقاومت می کنیم که اگر دشمن تمامیت خواست و همه را می خواست نابود کند ما آنقدر مقاومت کنیم که آنها به این نتیجه برسند که ما نابودشدنی نیستیم و با ما راه زندگی مسالمت آمیز را پیش بگیرند. با این طرز فکر سردار شهید، همه را دور خود جمع کرده بود.
سرانجام مسعود در 9 سپتامبر 2001، دو روز قبل از حادثه ی 11 سپتامبر توسط دو فرد عرب تبار ترور شد.
انگیزه جهاد در میان مردم چه بود؟
سید حسین عالمی بلخی سخنگوی ایتلاف هشت گانه پیشین و نماینده مردم در مجلس نمایندگان، در برنامه به روایتی دیگر گفت: انگیزه مردم برای آغاز جهاد بر می گردد به گذشته ها، آغاز جهاد قبل از تجاوز عساکر شوروی، در کشور ما آغاز شد و کشمکش ها و مبارزات سیاسی که در دهه دموکراسی و بعد از او در زمان سردار محمد داوود خان در بین مبارزان سیاسی با طرز تفکرات مختلف وجود داشت که بخشی چپی و بعضی طرز تفکر اسلامی و دینی وجود داشته باشند و بخش هایی هم اندیشه های دیگری با خود حمل می کردند و مردم در اثر فعل انفعالات دموکرات ها و مجاهد، این دو را بخوبی شناخته بودند، لذا بعد از کودتای 7ثور که حزب دموکرات خلق افغانستان به قدرت رسید انتباهی را که مبارزین مسلح داشتند این بود که حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان، نتیجه قطعی را که همراه خود دارد این است که مبارزات آنها در برابر ارزش های دینی و خدا است، مردم نتیجه گرفتند تا در برابر اینها باید ایستادگی کنند.
در ابتدا مردم تنها انگیزه های دینی و اسلامی داشتند با حضور قوت های اتحاد جماهیر شوروی در کشور انگیزه های دفاع از سرزمین اسلامی و استقلال وطن و ایستادگی در برابر تجاوز مسلحانه و نظامی اضافه شد بر عامل اولی و یک مقاومت و بسیج مردمی را در بین مردم بوجود آورد و این اتحاد باعث شد تا بلاخره اتحاد جماهیر شوروی را شکست دهند.
عدم آگاهی سیاسی در میان مجاهدین، تغییر جبهه چریکی جنگ به جبهه رویارویی، هماهنگ نبودن جبهات قبل از سقوط حکومت داکتر نجیب الله ، پایان حکومت داکتر نجیب الله بگونه غیر طبیعی، اختلاف داخلی میان مجاهدین و دست کشیدن حامیان خارجی از مجاهدین افغان باعث شد تا جنگ دوره هفتاد بیشتر در کابل شعله دور شود.
آیا واقعا چنین بود؟
آقای عالمی بلخی گفت: به باور من عوامل ریشه دارتری هم وجود داشت و با این عامل که رها کردن حامیان مجاهدین وضعیت جهاد را خراب کرد موافق نیستم. عامل ریشه دارتر این است که، توافق اساسی بین آمریکا و اتحاد شوروی در نتیجه 11 دور مذاکرات در ژنوا بوجود آمده بود و در آغازین زمان های تجاوز اتحاد شوروی در افغانستان بعد از اینکه به این نتیجه رسیدند که در افغانستان نمی توانند موفقیت داشته باشند درخواست مذاکره سیاسی را کردند که 11 دور طول کشید که در یازدهمین نشست، با ضمانت آمریکا و اتحاد شوروی موافقت نامه ای بین افغانستان و دولت وقت پاکستان امضاء شد که مطابق با آن موافقت نامه در یک جدول زمانبندی معین، نیروهای اتحاد شوروی افغانستان را ترک کنند و بعد از آن یک ایتلافی در افغانستان بوجود می آمد که آن حکومت ایتلافی دارای سه زیر مجموعه بود.
1.مجموعه نیروهای وابسته به اتحاد جماهیر شوروی که بقایای تجاوز بودند به رهبری داکتر نجیب الله.
2.مجموعه مجاهدین اعم از مجاهدین 7 گانه و 8 گانه که در دو کشور همسایه ما قرار داشتند.
3.بخشی از تکنوکرات ها که آنها را می شود نماینده های طرز تفکر جوامع غربی دانست.
یک حکومت سه ضلعی باید بوجود می آمد که این موضوع از طرف مجاهدین مورد قبول واقع نشد و پاسخ منفی دادند و در نتیجه پاسخ منفی مجاهدین، در برابر این موضع سبب شد تا یک اجماع جهانی بوجود بیاید که مانع تشکیل حکومت اسلامی توسط مجاهدین شود و آن برنامه شکل نمی گرفت مگر از طریق جنگ های داخلی که باید در داخل کشور طراحی و سازماندهی می شد.
وی افزود : به نظر من عامل اصلی اجماع جهانی برای ایجاد یک بحران و جنگ در افغانستان برای جلوگیری از تشکیل یک دولت اسلامی بود و نکته دیگر اینکه من با این نظریه که حامیان جهاد مجاهدین را ترک کردند موافق نیستم.
شما ببینید وقتی در 8 ثور دولت داکتر نجیب الله سقوط کرد در 15 جوزا همان سال، خبری از رادیوی BBC منتشر شد که گفت 450 نفر کماندوی آمریکایی در جنگل های شمال پاکستان وارد شدند و ناپدید شدند و معلوم نیست آنها چه برنامه ای دارند و از آنجا به کدام سمت می روند؟
دقیقا همان کماندوها در آنجا افرادی را تربیت کردند که یک سال و نیم بعد به نام طالب به افغانستان وارد شدند. مصاحبه ی بی نظیر بوتو، نخست وزیر وقت پاکستان را همه به یاد دارند که وقتی یک ژورنالیسم بطورعصبانیت از او پرسید که چرا شما از طالبان حمایت می کنید؟ گفت: کار ما نیست و یک دولت غربی اروپایی طرح داد، دولت دیگر قدرتمند غربی، آموزش را به عهده گرفت و کشورهای عربی تمویل اش را بر عهده گرفتند و افغانستانی ها صرفا وظیفه داشتند تا سرزمین خود را در اختیار آنها قرار دهند.
بنابر این اختلافات مجاهدین در اثر ضعف های داخلی خودشان هم بود و این توطئه هم از بیرون وجود داشت و اگر ظرف خالی داخلی رهبران جهاد نمی بود آنها نمی توانستند این توطئه را در افغانستان پیاده کنند. عامل اصلی اجماع جهانی، برای دوام بحران در افغانستان بود.
ما از سه دهه جهاد در افغانستان چه آموخته ایم و در حال حاضر به چه چیزی نیاز داریم؟
ما از مجموع این سه دهه باید چیزهایی را آموخته باشیم و در مجموع نقاطی را باید مورد توجه قرار دهیم تا نتایج مثبتی بگیریم. چند مساله وجود دارد مساله ،
1.بحث ارزش محوری است هر زمانی که مردم و مجاهدین توجه به ارزش ها داشتند و معتقد بودند که برای خدا و ارزش های دینی جهاد می کنند ارزش های زیادی به دست آوردند و پیروز می شدند.
2.بحث وحدت مردم افغانستان است، ما در زمان قبل از حضور اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان، دوره جهاد را داشتیم و در این دو دوره یک وحدت شکست ناپذیر را مشاهده می کنیم بعد از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در زمان داکتر نجیب الله وقتی ما می بینیم دیدگاه های مختلف مطرح می شود که بالاخره در آنجا خیزش هایی هم بوجود می آید.
چطور احمدشاه مسعود شهید، توانست همه را دور هم جمع کند؟
آقای بلخی در پایان افزود: احمدشاه مسعود در جمعی از فرماندهان گفته بود ما جنگ را برای نابودی طالبان انجام نمی دهیم بلکه عنوان جنگ ما مقاومت است نه جهاد. ما مقاومت می کنیم که اگر دشمن تمامیت خواست و همه را می خواست نابود کند ما آنقدر مقاومت کنیم که آنها به این نتیجه برسند که ما نابودشدنی نیستیم و با ما راه زندگی مسالمت آمیز را پیش بگیرند. با این طرز فکر سردار شهید، همه را دور خود جمع کرده بود.
گروه طالبان مسوولیت حمله بر پایگاه نظامی "بسشن" در هلمند را بر عهده گرفته و گفته که این حمله در واکن
گروه طالبان مسوولیت حمله بر پایگاه نظامی بسشن در هلمند را بر عهده گرفته اند.
قاری یوسف احمدی، سخنگوی طالبان به بی بی سی گفته است که سربازان امریکایی و انگلیسی هدف حملات یک گروه ده نفری طالبان، قرار گرفته اند.
در حمله روز گذشته (جمعه) شورشیان در هلمند، دست کم دو نظامی امریکایی کشته شدند.
پایگاه بسشن، بزگترین پایگاه نظامی ناتو در جنوب کشور به شمار می رود که محل استقرار نیروهای چند کشور عضو ناتو است.
طالبان تنها به قسمتی حمله کرده اند که نیروهای امریکایی در آن موقعیت دارند.
نمایش فیلم امریکایی که در باره زندگی پیامبر اسلام ساخته شده، واکنش های شدیدی را در سراسر جهان به خصوص کشورهای عربی و خاورمیانه، بر انگیخته است.
این واکنش ها در برخی از کشورهای عربی به خشونت گرایید و سفیر و سه دیپلمات امریکایی در لیبیا، کشته شدند.
درهمین حال مقام های ناتو می گویند؛ مهاجمانی که روز گذشته در هلمند بر پایگاه این نیروها حمله کرده اند، از سلاح های سبک، راکت و هاوان استفاده کرده اند.
در این پایگاه طیاره های جنگی ناتو به شمول هلی کوپتر و جت های جنگی موقعیت دارند.
یک سخنگوی ناتو گفته است که پرنس هری نواسته ملکه انگلستان نیز در هنگام حمله در این پایگاه بوده اما به او آسیبی نرسیده است.
اعتراض ها به ساخت فیلم امریکایی مخالف با ارزش های اسلامی، با واکنش های متفاوتی در سراسر دنیا مواجه شده است.
رهبران شماری از کشورهای اسلامی، از مردم شان خواسته اند که در برابر این واکنش ها از خود شکیبایی نشان دهند.
در گزارش تازه این سازمان که پیشتر به شورای امنیت فرستاده شده، آمده است که در سال گذشته گروه طالبان توانسته است، از راه جمع آوری مالیه، عشر و زکات، اخاذی از تاجران و صاحبان شرکت های بزرگ و معاملات مربوط به مواد مخدر، به این پول دست یابد.
براساس گزارش سازمان ملل، شورشیان مسلح توانسته اند، از میلیارد ها دالر پول کمک شده به افغانستان، صدها میلیون دالر، به نفع خود شان برداشت کنند.
براساس این گزارش، شورشیان مسلح توانسته اند، از میلیارد ها دالر پول کمک شده به افغانستان، صدها میلیون دالر، به نفع خود شان برداشت کنند.
کارشناسان می گویند، شورشیان مسلح دولت تا ماه مارچ سال گذشته 400 میلیون دالر جمع آوری کرده بودند.
به گفته آنان از مجموع این پول، 275 میلیون آن به دست رهبران طالبان رسیده و بیش از 125 میلیون آن در میان سایر افراد این گروه حیف و میل شده است.
تولید و قاچاق مواد مخدر، شرکت های ساختمانی، شرکت های موبایل، کارخانه های استخراج معادن و پروژه های انکشافی و کمکی از منابع اصلی در آمد گروه طالبان عنوان شده است.
مقام های آیساف نیز می گویند که گروه طالبان، سالانه مبلغ 100 تا 155 میلیون دالر را در عملیات هایشان به مصرف می رسانند.
براساس تخمین انجام شده از سوی آنان، باقی پول های به دست آمده را در امور زندگی شان مصرف می کنند.
براساس آمار ارایه شده از سوی سازمان ملل متحد، گروه طالبان در سال 2009 از تجارت مواد مخدر، 155 میلیون دالر سود به دست آورده است.
از این رو شماری از کارشناسان مسایل اقتصادی نیز بر این باورند که، طالبان مسلح کدام تلاشی برای جلوگیری از تولید مواد مخدر در افغانستان نمی کنند.
مقام های افغان نیز بارها از افزاش تولید مواد مخدر در کشور هشدار داده می گویند که با بلند رفتن سطح تولید مواد مخدر، باندهای مافیایی و مخالفان مسلح دولت، پول های هنگفتی به جیب می زنند.
متخصصان تحریم ها در سازمان ملل متحد می گویند که کمک های پرداخت شده از سوی امریکا به دولت افغانستان نیز از منابع در آمد گروه طالبان محسوب می شود.
براساس نظریه تخمینی آنان، 10 تا 20 درصد در آمد طالبان مسلح را سرمایه گذاری های امریکا و کشورهای دیگر در افغانستان تشکیل می دهد.
به گفته آنان طالبان مسلح، در قرار داد هایی چون، محافظت از پروژه های انکشافی پول های زیادی و انتقال مواد اکمالاتی نیرورهای نظامی افغان، از دولت افغانستان اخذ می کنند.
بر اساس تخمین یک تیم از کارشناسان آیساف در افغانستان، طالبان، از جمله 2 میلیارد و 160 میلیون دالر قرار دادهای اردوی امریکا با شرکت های ترانسپورتی، در ظرف سه سال 360 میلیون دالر به دست آورده اند.
تعداد صفحات : 7
درباره ما
اطلاعات کاربری
لاله های سرخ مزارلینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
مردم افغانستان به ویژه جوانان در انتخابات ۲۰۱۴ شرکت می کنند زیرا این انتخابات تغییر مشروع را در کشور به رقم خواهد زد؟
ارتباط با ما
افغانستان
آمار سایت
من یک افغانی ام
من یک افغانی ام
وطنم در پی جنگ
مردمم سر گردان
دل من پر درد است
قلمم سر گردان
دل من غمگین است
با دلم می جنگم
غصه ها لبریزند
عشق من جاویدان
بر لب من خنده
خنده ام از درد است
درد هایم پنهان
باز هم می خندم
آری
من یک افغانی ام
روز ها در پی نان
در پی کار حلال
خسته از کشتن و مرگ
در پی آرامش
حرف گقتن بسیار
تلخ و شیرین بسیار
دل من خسته است
راه رفتن بسیار . . .
آری من یک افغانیم
وطنم در پی جنگ
مردمم سر گردان
دل من پر درد است
قلمم سر گردان
دل من غمگین است
با دلم می جنگم
غصه ها لبریزند
عشق من جاویدان
بر لب من خنده
خنده ام از درد است
درد هایم پنهان
باز هم می خندم
آری
من یک افغانی ام
روز ها در پی نان
در پی کار حلال
خسته از کشتن و مرگ
در پی آرامش
حرف گقتن بسیار
تلخ و شیرین بسیار
دل من خسته است
راه رفتن بسیار . . .
آری من یک افغانیم