حفاری های غیرمجاز قاچاقچیان و عدم آگاهی مردم از ارزش این آثار باعث
نابودی این تاریخ پر ارزش و با عظمت شده است. به طور نمونه فیلمی منتشر شده
که چند نیروی پولیس بزرگترین مناره آجری جهان را مورد هدف گیری قرار می
دهند تا ببینند کدامیک نشانه گیری دقیق تری دارند
بسیاری از آثار تاریخی و آبدات باستانی کشور که نشان دهنده قدمت فرهنگی ماست، هنوز به آسانی به یغما می رود و برخی توسط غربی ها و بعضی توسط شبه نظامیان از افغانستان خارج می شود.
آثاری همچون گنجینه باارزش باختر که هنوز اکتشاف آنها تکمیل نشده و شبه نظامیان طالب نما و قاچاقچیان آثار باستانی در حال یافتن آنها هستند. در ابتدای دهه 90 میلادی ویکتورسریانیدی، باستان شناس نامدار شوروی موفق شده تا قسمتی از گنجینه 2000 ساله باختر را که میراث حاکمیت دوران یونان پس از تصرفات اسکندر بود، را کشف کند. گنجی افسانه ای که در کنار معبد3000ساله در کنارتپه طلا شبرغان قرارداشت و از گورهای شاهان و شاهزادگان به دست آمد.
گروه سریانیدی هفت گور را پیدا کرد که در آنها 6 شه بانوی 15 تا 45 سال و یک شاهزاده پوشانی دفن بودند.گمان می رفت که همه شاهزادگان در یک زمان مرده باشند. آنان موقع رفتن به گورهایشان تحفه های شگفت انگیز طلایی با خود داشتند.نه یکی و دوتا بلکه 20هزار و 618 پارچه طلای ناب را با خود به گورهایشان برده بودند.
این آثار در شکلهای کوپیت ها یا خدایان عشق ماهیان و جانوران افسانه ای به گونه ای هنرمندانه طراحی و با سنگ های قیمتی گوهرنشانی شده بودند. اجساد زنان داخل این گورها طوری به نظر می آمدند، که هنگام مرگ خیلی تزیین شده بودند. در این قبرها صدها صفحه مختلف الشکل طلایی که بر روی لباسهای زنان مذکور به طور محکم دوخته شده بودند به دست آمدند.
اما روی کار آمدن رژیم طالبان و شدت گرفتن جنگ به این گروه باستان شناس اجازه کشف مابقی این گنجینه عظیم جهان را نداد و آنان توانستند همان هایی که یافته بودند را به کابل انتقال دهند که پس از ماجرایی طولانی و با رشادت و ذکاوت داکتر نجیب در سال 2003 در اختیار دولت کرزی قرار گرفت.
پس از ترک باستان شناسان این گورها با سرعت تاراج شد و کاوشهای غیر فنی دیگر این منطقه را به کلی ویران کرد و به این ترتیب باستان شناسان موفق نشدند که با کاوش و جستجوی بیشتر در گورهای پیدا شده در مورد زندگی و باورهای سلسله کوشانیان تحقیق کنند.
همین اتفاق اکنون درباره دیگر مناطق باستانی کشور در حال اتفاق است. حفاری های غیرمجاز قاچاقچیان و عدم آگاهی مردم از ارزش این آثار باعث نابودی این تاریخ پر ارزش و با عظمت شده است. به طور نمونه فیلمی منتشر شده که چند نیروی پولیس بزرگترین مناره آجری جهان را مورد هدف گیری قرار می دهند تا ببینند کدامیک نشانه گیری دقیق تری دارند.
این عدم آگاهی نه تنها در سطح مردم بلکه در سطح مسئولین نیز وجود دارد. امروز متاسفانه حفاری های غیر مجاز در بسیاری از مناطق کشور به چشم می خورد که قاچاقیان اشیاء عتیقه به راحتی میراث باستانی و فرهنگی کشور را که به جاي مانده از اسکندر مقدوني، اعراب و چنگيزخان مغول و ... می باشد به راحتی از مرزها خارج می نمایند و هیچ ارگان یا نهاد خاصی مسئولیت مبارزه جدی با این قاچاقچیان را بر عهده نمیگیرد.
طوری که جناب مخدوم رهین وزیر اطلاعات و فرهنگ افغانستان دو هفته قبل اعلام کرد یک هزار و دو صد بنای تاریخی کشور در معرض نابودی قرار دارند و اگر جامعه جهانی و حکومت اقدام نکنند، ما شاهد نابودی بخشی از دست آورد های تاریخی ملت خود که در عین حال جز میراث فرهنگی جهان است، خواهیم بود.
این از آمار میراثی که در حال نابودی است. اما آثاری که کشف شده نیز در معرض خطر قرار دارند. با هزار تاسف باید بگوییم تدابير امنيتي موزیم کابل نیز ضعيف است و سیستم امنیتی ، نحوه تهویه و گردش هوا، اعلان حریق و دزدگیر آن احتیاج به مرمت دارد و جای بسی سوال است که چرا مقامات دولتی تا کنون سرمایه لازم را برای این امر مهم هزینه ننموده اند.
واقعا اگر دولتمردان و مسئولین کشور آنقدر که به چوکی و ریاست چسبیده اند، کمی هم به فکر تاریخ و فرهنگ افغانستان بودند و از سرمایه های ملی و مردمی کشور آگاهی داشتند، به آسانی میتوانستند افغانستان را به یک کشوری آباد و مستقل تبدیل نمایند. اما افسوس که کسانی در راس امور قرار دارند که تن پروری و آسوده طلبی جز خصوصیات بارزشان است.
هرات خواجه عبدالله انصاری 
