افغانستان یعنی جهان؟!

          afg 
            بازدید : 266
          چهارشنبه 29 شهریور 1391
           نظرات (0)
        

آمریکایی ها باور دارند که اگر افغانستان توانمند شود و بتواند از لحاظ سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و... رشد کند و از خود دفاع کند ما در کشور خود آرامیم. منافع ملی افغانستان گره و پیوند خورده با منافع جهان، و هر کس منافع خود را در افغانستان می بیند و افغانستان یعنی جهان!
آمریکایی ها حتی اگر برای تامین منافع خود در افغانستان حضور پیدا کرده باشند باز هم ما خوشیم و باید بدانیم آنها برای کمک به ما به افغانستان نیامدند تا جوانان خود را در افغانستان قربانی کنند و اگر 30 سال دیگر هم در مکاتب دخترانه بسته می بود آنها به حالشان فرقی نمی کرد و آمریکا امنیت را در افغانستان تنها برای تامین امنیت کشور خود می خواهد.

مسعوده کرخی عضو مجلس نمایندگان در باره روند گفتگوهای صلح گفت: در افغانستان هروقت گام هایی برای صلح و ثبات برداشته شده است متاسفانه مداخلات داخلی و خارجی مانع به نتیجه رسیدن مثبت آن شده است و چندین بار نشست ها صورت گرفته ولی نتیجه ای نداشته است.
مسایل امروزی افغانستان گره خورده با منافع 50 کشور جهان، که تعداد زیادی از کشورها برای تامین امنیت در افغانستان آمدند و بیشترین پول ها در افغانستان به هدر می رود اما متاسفانه هیچ اثری ندارد و حتی کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا هم می ترسند تا افغانستان را در برنامه کاری خود قرار دهند از ترس فشار افکار عامه.
تمام نشست ها در پشت پرده نتایجی نداشته است و چندی قبل یکی از سران طالبان اعلام کرد که ما حاضریم با آمریکایی ها مذاکره کنیم به شرطی که آمریکایی ها به وعده های خود عمل کنند و همانطور که می دانیم روابط بین اسلام آباد و واشنگتن تیره شده بود اما چندی قبل رییس آی اس آی پاکستان به آمریکا رفت و مذاکراتی بین دو کشور انجام شد و حتی چراغ سبز هایی هم از طرف پاکستان داده شد که کشته شدن پسر حقانی، بدرالدین حقانی هم از کمک استخبارات پاکستان به آمریکا است.
افغانستان، پاکستان و آمریکا بالاخره به این نتایج رسیدند که جنگ راه حل نیست و برای رسیدن به صلح باید به میز مذاکره بنشینند.

چه کسی باید مسوولیت هماهنگی بین رهبران سیاسی طالب و فرماندهان نظامی پاکستان را به دوش بگیرد؟ با توجه به اینکه اگر رهبران طالب موافق مذاکره باشند، فرماندهان نظامی موافق نیستند؟
پاکستان نقش مهمی برای آوردن صلح دارد مثلا در بیرون کردن طالبان از قدرت و قرار دادن بخشی از خاک خود برای رفت و آمد تجهیزات ناتو، باعث شد تا طالبان شکست بخورند وگرنه آمریکا اصلا نمی توانست موفق شود. در ابتدا روابط خوب بود بین دوطرف و امنیت هم وجود داشت تا جایی که پرویز مشرف در همان اوایل به افغانستان آمد و به حکومت افغانستان چک سفید داد که کرزی غیرت و شجاعت افغانستان را به میان آورد و باعث تحریک جوانان شد تا جایی که جوانان به سفارت پاکستان حمله کردند و همه چیز را در سفارت از بین بردند و این باعث شد تا پاکستان متوجه شود دیگر روابط خوب با افغانستان فایده ندارد و باید از طالبان به عنوان حربه ای برای خود استفاده کند.

آیا طالبان واقعا حاضر هستند گفتگو کنند؟
بله چرا که نه؟ تا جایی که چندی قبل یکی از سران طالب اعلام آمادگی کرد چرا که برای طالبان هم ادامه این وضعیت آسان نیست و پاکستان تا جایی طالبان را تجهیز می کند که منافع خودش در میان باشد و وقتی ببیند طرفداری جامعه جهانی مخصوصا آمریکا را از دست دهد به خودش می آید و دنبال راهی برای این می گردد که به نفع منافع ملی اش باشد و تا زمانی که امتیازش در رابطه با طالبان باشد این رابطه را ادامه می دهد که این از هوشیاری پاکستان است.

وی افزود: ملا عمر نمی تواند در یک لحظه از آن موضعی که داشت بیرون شود و به یک باره شخصیت خودش را نزد افکار عامه عوض کند و بگوید من با صلح موافقم بلکه کم کم این نرمی را در صحبت هایش می شود احساس کرد مثلا در تبریکاتی که برای عید و ... میدهد تا جایی نرم تر رفتار می کند.

پس چرا بعد از اینکه ملاعمر در نامه اش گفت غیر نظامیان را مورد حمله قرار ندهید باز هم حمله صورت گرفت؟ آیا ملاعمر دیگر توانایی رهبری طالبان را از دست داده است؟
خانم کروخی گفت: مثلا ملاعمر گفته بود دیگر از سر بریدن صرف نظر کنید ولی تا جایی که دیدیم حتی بچه ها را هم سر بریدند که طالبان با این کار می خواهند نشان دهند که ما آنقدر هم فرمانبردار و مطیع نیستیم و می خواهند در برابر رهبران خود عکس العمل نشان دهند ولی این جریان خیلی ادامه پیدا نمی کند چرا که این ها زیردستان هستند و بدون حمایت رهبری شان نمی توانند کاری از پیش ببرند و بالاخره مجبور می شوند تا تسلیم شوند.

از آنجایی که در آغاز خروج طالبان مردم در افغانستان امنیت داشتند آیا ناتوانایی حکومت و امریکا باعث دست درازی کشورهای منطقه در افغانستان شد؟
آمریکا سال هاست که از عینک پاکستان به افغانستان نگاه می کند و خودش از افغانستان هیچ شناختی ندارد و همچنان حکومتداران ما که در کنفرانس بن تنها به فکر منافع خود بودند و تنها منافع خود را تا امروز دنبال کردند و تا امروز آنها هستند که بر ما حکمرانی می کنند.

آیا برادر خطاب کردن طالبان کار درستی است؟
طالبان جزء واقعیت های این سرزمین هستند و فرزندان این خاک و برادران ما و اگر ما به راه نادرست رفتیم و گمراه شدیم و برادرکشی می کنیم دلیل نمی شود که جزء این خاک نیستیم و برادر خطاب کردن طالبان از طرف رییس جمهور از موضع ضعیف اش است که چاره ای ندارد و یک رییس جمهور نباید از یک موضع ضعیف سخن بگوید و باید هیبت و ثلابت خود را داشته باشد.

وی افزود من به آینده افغانستان خوش بین هستم مخصوصا که در نشست سه جانبه اخیر که قرار شده یک گروه کاری سه جانبه ای را تشکیل بدهند که این گروه کاری تشخیص می دهد که آیا طالبانی که به روند صلح می پیوندند صادقانه و عادلانه به روند صلح حاضرند که این جدیت کار را نشان می دهد که اگر این نشست نتایج مثبتی بدهد برگ برنده ای برای انتخابات اوباما خواهد شد که این باعث خوشبینی من است که پاکستان و افغانستان و ایالات متحده آمریکا بلاخره به این نتیجه رسیدند که با جنگ نمی شود چیزی را عوض کرد.

موضع حکومتداران و موضع مخالفان افغانستان یکبار دیگر باعث بدبختی افغانستان نخواهد شد؟ با توجه به فساد حاکم در حکومت و انتخابات 2014؟ آیا حکومت توانایی مبارزه را دارد؟
اصلا. مساله امنیت ملی، بستگی دارد به رضایت مردم که نارضایتی مردم باعث ناامنی و رضایت مردم باعث امنیت می شود مثلا مردم هرات نسبت به یک سال قبل بسیار عوض شده اند و بی بندو باری و فساد بیشتر شده است و هر کس بخواهد هر کاری می کند و به نظر من 70 درصد از ناامنی افغانستان از فساد و حکومتداری ضعیف و ارتباطات حکومتداران است و این موضوع چنان انگیزه های منفی به مردم داده است که مردم بی باور شده اند به حکومت و نظام .
ما نمایندگان در شهر خود به مردمانمان وعده می دهیم که به محض رسیدن به کابل درخواست های شما را به رییس جمهور می دهیم اما در کابل ما اصلا رییس جمهور را نمی بینیم و تصمیمات رییس جمهور تنها منوط به نظر مشاورانش است که راست و دروغ را به رییس جمهور تحویل می دهند.

وی در پایان افزود: افغانستانی ها متاسفانه سال هاست که خود را براعت می دهند که این اوضاع را خارجی ها به سر ما آورده است پس اراده ما کجاست؟ اعتماد به نفس ما کجاست؟چرا ما اینقدر گمراه و بیراه شدیم که همسایه ها به جان ما بیافتند و هر کار بخواهند با کشور ما بکنند.

ارسال نظر برای این مطلب