نخستین سازندۀ هواپیمای تفریحی در افغانستان

          afg 
            بازدید : 309
          سه شنبه 28 شهریور 1391
           نظرات (0)
        

ساخت نخستین هواپیمای تفریحی در یکی از روستاهای ولسوالی جاغوری غزنی به دست یک افغان، آوازه یی بود که این روزها هر افغان را به شور و شعف می انداخت به همین منظور، مصاحبۀ ویژه یی را با مهندس تابش شاه رضایی سازندۀ نخستین هواپیمای تفریحی در افغانستان داشتیم تا بیشتر با او و کارهایش آشنا شویم.
در ابتدا از خودتان بگویید؟
تابش شاه باشندۀ ولسوالی جاغوری غزنی هستم. تا صنف دوازدهم درس خوانده م و حالا هم بیشتر مردم من را مهندس صدا می زنند.
از نخستین هواپیمای تفریجی که ساخته اید، بگویید.
خوب، من از کودکی به پرواز علاقه داشتم و ساعت ها به پرنده گان در آسمان نگاه می کردم و دوست داشتم یک روز مثل پرنده ها پرواز کنم و چون به کارهای تخنیکی هم علاقمند بودم و با علاقه ام به پرواز هر روز که بزرگتر می شدم اطلاعات بیشتر در مورد هواپیماها جمع می کردم و حتا زمانی که به انترنت دسترسی پیدا کردم عکس چند تا از گونه های هواپیماهای سبک را به دست آوردم پس تصمیم گرفتم که نمونه یی از این هواپیماهای سبک بسازم.
انگیزۀ تان در مورد ساخت این هواپیمای سبک چی بود؟
دو چیز سبب شد که من انگیزه برای ساخت این هواپیمای سبک تفریحی بگیرم. نخست این که خودم علاقه ویژه به پرواز داشتم و توانایی این کار را در خود می دیدم و دوم این که درست دو نیم سال پیش بود که در جایی دیدم که رییس جمهور از داشتن صنعت ساخت بطری نوشابه و قلم سه بار به گونه یی خوشحال شد که می شد این احساس را به خوبی درک کرد و گفت، من خوشحالم از این که امروز کشورمان به صنعت دست یافته و ما افغان ها برای پشتیبانی از صنعت افغانستان باید از صنعتگران خودمان استقبال کنیم. همین خوش حالی رییس جمهور مرا انگیزه داد تا کاری برای صنعت کشورم انجام بدهم.
از مشخصات این هواپیما برای ما بگویید.
این هواپیما دو متر وهفتاد سانتی متر طول و یک متر و نود سانتی متر عرض دارد که دارای یک ماشین است و هفتاد و یک پاور اسب بخار قدرت دارد، یک بال سرتاسری دارد که ده متر و سی ساتنی متر طول و سه متر عرض دارد. این هواپیما دو هزار متر ارتفاع از زمین می گیرد و می تواند بیش از 400 تا 500 متر را بپیماید. در ضمن وزن این هواپیما 190 کیلوگرام است و می تواند دو سرنشین را حمل کند.
ساخت این هواپیما چه مدت زمان را در برگرفت؟
به دلیل چالش های اقتصادی ساخت هواپیما بیش از سه سال طول کشید که اگر مشکلات اقتصادی نبود، ساخت آن پنج تا شش ماه زمان بیشتر را در بر نمی گرفت. سال گذشته من توانستم کارهای ابتدایی این هواپیما را انجام بدهم و برای پرواز آزمایشی آماده کنم، که بیست روز پیش به دستور رییس جمهور این هواپیما را از غزنی به کابل انتقال دادیم و قرار شد در میدان هوایی کابل آزمایش شود، اما مقامات میدان هوایی گفتند به دلیل ازدحام ترافیک هوایی نمی توانیم در آن جا پرواز آزمایشی را صورت بدهیم به همین منظور به میدان هوایی جوزجان انتقال دادند و زمانی که ما خواستیم پرواز آزمایشی نخست را انجام بدهیم، هواپیما دچار دشواری های تخنیکی شد.
فاصلۀ بین ولایات کابل تا غزنی و یا کابل تا جوزجان را خود این هواپیما پیموده است؟
خیر. هواپیما را توسط یک چرخبال که متعلق به وزارت دفاع بود، از غزنی به کابل و از کابل به جوزجان انتقال دادند.
به گونۀ تقریبی ساخت این هواپیما چقدر هزینه برداشته است؟
ساخت این هواپیما دست کم پنج صد هزار افغانی برای من هزینه برداشت.
تمام این هزینه را خودتان پرداختید یا این که کسانی دیگر نیز در پرداخت هزینه ها کمک تان کردند؟
البته در دورۀ نخست که می خواستم این هواپیما را به پرواز در بیاورم تمام مصارف را خودم پرداختم و پس از این که با دشواری های تخنیکی رو به رو شدم از سوی ریاست جمهوری یک هزار و پنج صد دالر آمریکایی برایم داده شد تا به رفع دشواری های تخنیکی بپردازم که باید بگویم یک هزار و دو صد دالر آمریکایی نیز از سوی یک بازرگان ملی به نام حاجی احمدی نیز به من کمک شد.
آیا شما به نهادی یا کسانی رجوع کرده اید تا برای تان در زمینۀ رفع دشواری های مالی کمک کنند؟
بله، من چندین بار از زمانی که به کابل آمدم به وزارت ترانسپورت و هوانوردی مراجعه کردم تا برای من برای بازسازی کمک هایی کنند تا بتوانم هر چه زودتر مشکلات کوچکی را که پس از پرواز آزمایشی به میان آمده رفع کنم.
استقبال دولت و مردم پس از ساخت این هواپیمای سبک تفریحی چگونه بود؟
راستش در آغاز استقبال خوبی شده بود و مردم مرا بسیار به خاطر این ابتکار ستایش می کردند، حتا از سوی ریاست جمهوری هم وعده همکاری ها شد، اما پس از این که در دورۀ نخست مؤفق به پرواز نشدم استقبال ها کمتر شد و از سوی دولت هم هیچ وعدۀ همکاری به من داده نشد. و من بارها از وزارت ترانسپورت و هوانوردی خواستم که با من همکاری کنند اما اصلن روحیۀ همکاری در این ارگان وجود ندارد.
آیا هواپیمای ساختۀ دست شما قابلیت آن را دارد که به تولید انبوه برسد و در زمینه های گوناگون به کار برود؟
نه. این هواپیما فقط به منظور کاربرد تفریحی ساخته شده است و در زمینه های دیگر نمی شود از آن استفاده کرد. یا این که به تولید گستردۀ آن دست زد و حالا که من سه سال پیشینۀ کار در زمینۀ هواپیماسازی دارم، می خواهم در آینده هواپیمای بسازم که واقعن قوی تر و پیشرفته تر از این باشد و به درد مردم کشورم بخورد.
تا کنون کار بر روی هواپیمای دیگری را آغاز کرده اید؟
من در زمینۀ هواپیماسازی تجربه کسب کردم و ارادۀ قوی پیدا کردم و می خواهم با تلاش بیشتر، دوباره هواپیمای بهتری بسازم، ولی فعلن منتظر دولت هستم تا ببینم با من چه اندازه همکاری خواهد کرد، سپس تصمیم می گیرم، چگونه کارهایم را ادامه بدهم.
خواسته های تان چیست؟
خواستم از دولت این است که هم اکنون زمینه برای کار در جوزجان برایم مهیا نیست و می خواهم که زمینه را برای کارم در این ولایت برای رفع دشواری ها، آماده کنند، اگر خواستند این هواپیما را پرواز می دهیم و اگر نخواستند به یک موزیم انتقال بدهند تا مردم بتوانند از آن به مثابۀ نخستین هواپیمای دست ساز افغانی دیدن کنند و اگر بشود یک کارگاه را برای من آماده کنند تا من بتوانم پژوهش و مطالعاتم را برای کارهای آینده آغاز کنم.
و گپ آخر...؟
سپاسگزارم از شما که این گپ و گفت را انجام دادید و فقط می خواهم بگویم، من به عنوان یک افغان و دوستدار صنعت می خواهم کارهای بزرگی را انجام بدهم و بس.

ارسال نظر برای این مطلب